Ο κρυφός μου εαυτός

Ο ζωντανός νεκρός, δεν φοβάται τον θάνατο... Λαχταρά να γευτεί τη ζωή, μα ο θάνατος γίνεται μονόδρομος... Η ψυχή του, δέσμια στα χέρια των άλλων... Μάταια προσπαθεί να κόψει τους σπάγκους που τον δένουν χειροπόδαρα... Ευχή και κατάρα να αφουγκράζεται τους ψιθύρους των ζωντανών, που μολύνουν ανελέητα το μυαλό του... Μόνη του φυγή ο κόσμος των ονείρων... Θεοπούλα Πατρίκη